تبریک

 

با دو غزل از" صبح شبنم" ولادت حضرتِ عشق را جشن میگیرم. خوش باشید و شاد

 

درخت روشن

 

وفتی طبیعت فارغ از قال و مقالم بود

بال ملائک در عزایت دستمالم بود

 

پیش از شروع اشک عالَم گریه می کردم

یادم نمی آید دقیقأ چند سالم بود

 

من خود درخت روشنی بودم در آن ایّام

چندان که این خورشید چون یک سیب کالم بود

 

اندازه ی بالِ مگس تا گریه ام آمد

دیدم که سیمرغِ بهشتی زیر بالم بود

 

چندین هزاران سال پیش از خلقت انگور

باده کشی و مِی خوری جزءِ کمالم بود

 

من قبل از این عالَم تو را در نور می دیدم

لاهوت یا ناسوت ،شاید هم مثالم بود

 

 

شراب ناب

 

بدون باده مستی آفرینی

بدون جلوه هم زیباترینی

 

زمان تاثیر در ذاتت ندارد

شراب ناب گهواره نشینی

 

توان درک تو در حدّ ما نیست

چه می فهمد ز مِی ظرف گِلینی

 

تو متن واضح و روشن ولی من

پر از ابهام، مثل نقطه چینی

 

رثایت را همه خون گریه کردند

شهاب آسمان، سنگِ زمینی

 

شنیدم مانده بر زیر گلویت

جسارتهای شمشیر لعینی....

یا علی