بلا

                                           بسم الله الرحمن الرحیم

 

هر چه بلا که بر سر عالم می آورد

منت گذاشته سر ما هم می آورد

 

ابر بلا اگر که ببارد زیاد و تند

ایوب با وقار دلم کم می آورد

 

آیینه ی همند تمامی عاشقان

ارثی که نوح می برد آدم می آورد

 

دارد افق وصال مرا جار می زند

دارد مناره ای سر حالم می آورد

 

روح القدس به معبد معصوم چشم من

آن را که داده است به مریم می آورد

 

قدیسه های آه من از حال رفته اند

از بس که کشته های دمادم می آورد

 

تنها نه فرش می کند او بال خویش را

تابوت گریه های مرا هم می آورد

 

این آتشی که در شریان های ناحیه است

مثل همیشه اشک مرا دم می آورد

 

از معجزات نام زلالش یکی همین:

از زیر پای زمزمه زمزم می آورد

 

حا ، سین ، یاء و نون ، ندارد اثر چنان

ترکیب این حروف جدا غم می آورد