حافظ
يكشنبه, ۱ مرداد ۱۳۹۱، ۰۱:۰۹ ب.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
اون فرشته نیس ولی شونش پر از جبرئیله
پرش از قبیله ی پروازه بالش اصیله
به تموم زبونای آخرت حرف میزنه
حافظ قرآن و تورات و زبور و انجیله
صد تا موسا از چشای روشنش آب میخورن
هیچ کسی ندیده چی اونور این رود نیله
اینکه ما رو چرا از دریای غیبت می بره؟
شبیه بهونه ی قوم بنی اسرائیله
وقتی اون بیاد همه عاشق بی دلیل میشن
چون خودش حجت شرعیه هزار تا دلیله
همه بخشیده میشن اگه یه بار دعا کنه
استجابت مثه یه گدا به دستاش دخیله
سال هفتاد
یا علی
